Nobody puts baby in the corner!

Liminality is everywhere, the liminoid, by definition, connotes that significant shifts are afoot.

It's provocative to me and intriguing this Equation.

On the left-hand side holding what was and no longer will be and on the right-hand side holding the ever-emerging unknown.

We grasp at the space between here and there.

This liminal space is neither good nor bad, neither light nor shadow.

It's the space between two points of existence.

It's the space between moving away from and going towards

It's that gap between things in our life, and the knowing that most of us cannot exist in this liminal space.

It's when a group of people leave a place, heading for yet another place

like your every day commute from and to work, like the company you work for being bought, like the passing of a season from winter to spring, a very external sense of travel.

It can also represent the internal, like the process of moving from resistance to acceptance.

From acute grief or the pain of unknowing to learning how to rope your daily, mundane activities together.

Things that typically we really want to rush through, to snap our fingers and be on the other side of our destination.

While change is ever present, it is perhaps not surprising that new experiences soon might feel as a tiresome threat, an uncomfortable and anxiety-provoking place within us.

We fall prone and we succumb to the ‘the ambiguity of not knowing’

We are traumatized by this empty space that forces us to confront a distorted picture of our reality because, when we do,  it often unleashes profound feelings of anger, bewilderment, and even withdrawal.

For all its trauma, however, this altered state can be a clarifying event, as long as they can find a way to work with it and through it.

Through it, they gain a clearer vision of who they are, the role they play, and their place in the world.

Because you can't live in liminal space we like to make it as small as possible, preferably covered with a door so the cold winds don't blow through it, as a threshold is no place to make your living quarters.

But here’s the thing, we’re always in a liminal space to some degree.

And just like crossing over a doorstep all of a sudden you no longer are leaving one room but simply are entering another.

To begin to allow moments of joy to break into your life again.

Like when on a bike trip you cross a bridge and half-way through you notice how amazing the view actually is at that point.

Like when you sit down at a picnic table on that same trip and just before you want to continue your journey, you hear the chirping of crickets.

Like when you’re close to home and you notice it is starting to rain so you rush to get your bike in the shed and while you run across your garden to the door, you notice the rain is actually of a pleasant temperature as it is mid-summer.

However, sometimes when we're at such a threshold we don't actually know how long that period is going to last. Like liminality herself is speaking up and telling us to sit down and simply enjoy the show.

Because we’ve grown accustomed to rushing through liminal space that we forget to notice the magic that happens here.

A gift of freedom that goes unnoticed, a transformative experience that disquiet silently dances around you through which an individual comes to a new or an altered sense of reality.

She doesn’t speak up directly to us that often, so we best pay attention to meaningful coincidences.

They often serve as arrows pointing the way to your next step, allowing you to synchronize with that wanted future state.

Be wary of fakery though, tricksters trying to lure you into the wrong direction with forward-looking myopia and rearward looking whitewash.

Shift between them whenever one path is blocked, so you are always moving ahead.

Celebrate every successful step you made along the way and keep at it one slow step at a time. Feel the rhythm, be the rhythm.

That brief moment where we seem to float because we're going in reversal, causing a tilt shift in how we perceive reality.

And if you’re lucky you might pick up some sexy dance moves on the way!

It was a while since I last mourned as I'm not one who likes to go to a chapel and give light to those I lost that are close to my heart.

Not much time to do so is what I tell myself, I'd rather raise a glass in their good spirit.

Still, life has a weird way of sneaking up on you to tell you really need to do so.

So once again I found myself going through some guided meditation sessions to make room for the feelings of loss and conjure some positive memories of those I cannot meet in corporeal anymore.

It were good sessions as me and my fellow chum were shepherded on a journey of the heart.

But more than once during these sessions I found a vacant space, there definitely was something there but I could not clearly grasp what it was.

And while I was steering the vessel of my thoughts across this streaming sphere, it wasn't me who was paddling through but the currant of nothingness was setting/lifting me across.

Only to be called out by the escort that I just looked really content and happy there with myself, and she was wondering if I wanted to share something with the group.

Unable to grasp the words, at that moment I brushed it off.

Until I got home as I, like the guide, was wondering what it was what was going on.

So what do you do, you open up google to find out.

During follow-up meditation sessions I found that I have a profound love for this space and during these I reflected back on my life to find previous encounters, turns out I have so for a long long time.

Think it goes back all the way to lucid dreams as a kid, but the key event that set me on a path of being the bridge was The breakfast club.

I think I lost that somewhere on the way of the corporate life.

Turns out it's called the liminoid as in da'at.

Sure in a slightly different form it has different names, still the liminal space is the one closest to it.

And ever since that moment I had the pleasure of having encountered many many examples of this liminality.

Or perhaps they found me as I'm open enough to notice them, like when you buy a new car, all of a sudden you see that same model everywhere.

I'm off to enjoy the dance, even when I'm locked up at home just like those kids of The Breakfast Club.

The Journey

The Journey from Barry Rijsdijk

Visceral - Who else then a great virtuoso can explain that

Steve Vai on the two levels of expertise

Or what draws me to guitars :)

Just something not to loose it

Where Louis C.K. found inspiration

Another one explaining premises, counterpoints and emphasizing

 

Here's another great piece

Een episch relaas van een Tester op een afdeling Beheer en Onderhoud

In de onderstaande afbeelding is op de eenvoudigste wijze weergegeven hoe de gebruiker omgaat met het systeem. De gebruiker voert gegevens in waarna het systeem deze omzet en het weer terugkoppelt aan de gebruiker. Voor de gebruiker zal in eerste instantie niet duidelijk zijn welke gegevens het systeem terugkoppelt, in hoeverre er reeds een transformatie heeft plaatsgevonden en of dat de input dan wel de output niet correct is.

 

Op het moment dat een gebruiker een melding indient dan zal dat zijn omdat hij een afwijking heeft gevonden op wat hij verwacht had. Het kan ook zijn dat de gebruiker op een bepaald moment niks verwacht had maar toch een terugkoppeling uit het systeem krijgt. In de bovenstaande afbeelding zit de gebruiker op het moment dat hij een melding doorgeeft aan de beheerders van het systeem dus in zijn beleving altijd aan de Output-Fout kant. Voor de analyse is het noodzakelijk dat de gebruiker communiceert wat de gebruiker te zien krijgt, wat hij daar dan verwacht had en waarom hij dat daar verwachte. Maar ook welke handelingen hij verrichte voordat de afwijking aan hem gepresenteerd werd.

De gebruiker zal dus uit zich zelf de volgende vragen moeten beantwoorden:

Waarom wilt de gebruiker het opgelost zien?          Waarom is het een probleem?

Wat is het probleem precies?                                     Waarom juist dat?

Waar treedt het probleem op?                                   Waarom juist daar?

Wanneer treedt het probleem op?                             Waarom juist dan?

Wie is/zijn bij het probleem betrokken?                   Waarom juist hij/zij?

Hoe gebeurt het?                                                         Waarom op die manier?

Het is belangrijk dat de gebruiker zelf de afwijking kan reproduceren, dit onder woorden kan brengen en eventueel kan communiceren aan de hand van screenprints en loggingen. Een voorbeeld spreekt immers boekdelen en een plaatje zegt meer dan een duizend woorden. Een referentie naar een FO, TO of een andere bron waarin requirements staan beschreven worden zeer op prijs gesteld. Alleen als aan al deze voorwaarden is beantwoord kan een gedegen analyse door de beheerders van het systeem gemaakt worden. Indien deze informatie ontbreekt dan zal dit opgevraagd moeten worden bij de gebruiker die de melding heeft ingediend voordat het euvel serieus aangepakt kan worden.

Zodra de melding door de klant gemeld wordt aan de beheerders van het systeem zal deze dusdanig bewerkt moeten worden dat het voor andere gebruikers duidelijk is waar het om gaat. Daarom mag in de verklarende beschrijving geen rechtstreekse kopie staan van de initiële melding van de gebruiker. Dit is ook om bij alle vervolg stappen van het proces sneller te laten doorlopen en miscommunicatie te voorkomen.

De analyse valt uit één in twee gedeeltes, het functionele en van daar uit de technische analyse. De beheerders van het systeem moet zich er voor hoeden dat in deze fase gedegen informatie wordt geproduceerd en niet de analyse een (al dan niet gehele) kopie betreft van de verklarende beschrijving . Of nog erger dat de verklarende beschrijving leeg wordt gelaten. In de functionele analyse moet staan hoe de functie wordt aangeroepen, wat de gebruikte invoergegevens zijn en welke sources voor de spaak zorgen. Dit kan dan vervolgens na verdere analyse aangevuld worden met pseudo-code. Niet alleen de juist situatie dient beschreven te worden maar ook de fout situatie en op welke manier dit gecommuniceerd dient te worden richting de gebruiker. Na de functionele analyse vindt de technische analyse plaats indien de functioneel specialist dit nodig acht. Dit is het geval als blijkt dat de melding van de klant niet door middel van sturingstabellen is op te lossen. Bij de technische analyse dient te worden beschreven aan welke objecten nieuwe code toegevoegd moet worden en/of in welke objecten oude code zal worden aangepast dan wel verwijderd. (Met een uitgebreide beschrijving welke code dit dan betreft.) Daarnaast wordt tijdens de technische analyse beschreven in welke laag van de applicatie de aanpassing plaats zal vinden. Denk daarbij grof weg aan: schermen, database, transport en/of de data-dictionary, repository of zelfs opleidingsmateriaal.

De uiteindelijk toegepaste oplossing wordt volledig, uitvoerig en eenduidig beschreven in de bevinding’s artefact. Deze oplossing wordt uiteindelijk naar de klant teruggekoppeld.

Als laatste komt de tester om de hoek kijken, voor de tester is het belangrijk dat het bovenstaande volledig is uitgevoerd. Anders zal de tester geen simulatie uit kunnen voeren met de eindgebruiker in gedachten. Dit omdat de tester de bovenstaande gegevens zal omvormen tot testscripts en die zal proberen uit te voeren. Daarvoor is het dus nodig dat de tester toegang heeft tot een stabiele omgeving waarin geen technische of functionele werkzaamheden plaats vinden.

Zou dit niet fantastisch zijn als dit allemaal gebeurd is, helaas is dit maar zelden het geval. Net zo zelden als dat een gebruiker weet wat hij doet en een opdrachtgever weet wat hij opgeleverd wilt krijgen. Net zo zelden als alle partijen op één lijn zitten en net zo zelden als de roadmap die aan het begin gemaakt wordt gaande de tijd overeind blijft staan. Net zo zelden als een melding een alleen staand geval is en net zo zelden als van te voren duidelijk is wanneer we klaar zijn als dat we een onuitputtelijke bron van resources hebben.

Deze zeldzaamheden maakt dat we nog twee vragen beantwoord moeten krijgen:

Welke werkzaamheden doen we eerst?                                    Waarom juist die?

Wat voor terugkoppelingen verwacht je?                                 Waarom juist dan?

Waarom zou je een netwerk op zetten?

Strategische allianties en netwerken zijn termen die meestal geassocieerd worden met het bedrijfsleven en net als het meeste jargon verwart ze meer dan dat het duidelijk maakt. In wezen zijn beide simpele genootschappen van mensen of organisaties die zich verenigen voor het gezamenlijke belang.

Strategische allianties en netwerken zijn al geruime tijd belangrijk voor de zakelijke wereld. De zelfde economische nood en markt omstandigheden die dit de efficiëntste strategie heeft gemaakt voor andere bedrijven zijn ook op jouw organisatie van toepassing. Om te begrijpen waarom strategische allianties en netwerken bruikbaar zijn voor jouw organisatie en wat het effect er van zal zijn moet men eerst kijken naar welke veranderingen er gaande zijn binnen de organisatie en de algemene economie.

Men kan rustig zeggen dat er op dit moment een neerwaartse trend is in de economie, men spreekt zelfs van een recessie. Om nog maar te zwijgen over het gevoel dat “alles alsmaar duurder en duurder wordt” bij de consument. Dit zal ook zijn effect op jouw organisatie hebben in de nabije toekomst, als men niet nu al de effecten ervan voelt.
Uw organisatie kan deze effecten van zich af schudden door gebruik te maken van strategische allianties en netwerken zonder dat ze daarbij haar eigen gezicht verliest.

Terwijl men zich in deze branche steeds meer specialiseert, slaan de organisaties steeds meer bruggen tussen de niches. Op de nieuwe manier is het gehele proces van oerproducent tot consument belangrijk en niet slechts één schakel in de bedrijfskolom. Terwijl men de moeite kan nemen om elke stap van het proces zelf te doen kan men ook zo veel mogelijk uitbesteden om zo elke keer de maximale dienstverlening te kunnen bieden. (Al kan je op die manier niets vastleggen en dreigt dan het gevaar de controle en het overzicht te verliezen.)

In het kort kan je zeggen dat er een verschuiving nodig is van een basis dienst naar een all-in pakket en van een markt naar contracten. Het voornaamste onderscheid tussen de twee manieren van werken zit in de winstmarge. Waar je het met een basis dienst verlening van hogere volumes en lage kosten moet hebben, kan door de toegevoegde meerwaarde van het totale concept een hoger rendement worden behaald (Je houdt het beste zelf en dumpt de restjes op de voor de concurrent nadelige markt).

De vastgelegde informatie wordt extreem belangrijk. Of dat dit nu de informatie is over de pensioenreglementen, welke overheidsregels men moet hanteren of wanneer wie nu welke afspraak heeft staan, de gehele organisatie is gebouwd rond om de kennis van de dienstverlening. Al deze kennis wordt vergaard en vastgelegd met behulp van moderne technologieën. Deze technologieën zorgen er voor dat het wiel niet elke keer op nieuw uitgevonden moet worden. De beschikbare kennis wordt met iedereen gedeeld zodat alle koppen de zelfde richting op staan. Zie figuur 1 hoe de vaardigheden zich ontwikkelen naarmate de organisatie volwassen wordt. (lees: Ouder.) 

Figuur 1: Ontwikkeling van netwerk vaardigheden.
Al met al laat een organisatie zich steeds meer standaardiseren, wat inhoud dat de dienstverlening die men aanbiedt steeds meer “lopendebandwerk” word. Alsmaar beter inzicht in de dienstverlening, een database gekoppeld aan het internet en belanghebbenden die eigenlijk op voorhand een keuze moeten maken waardoor de wijzigingen niet veel meer zijn dan een formaliteit die waar wel juist op ingespeeld moet worden.

On Silver Bullets

On Silver Bullets

On a regular basis I see a blog pop up about silver bullets in relation to ict-projects.

The silver bullet takes on the metaphor of the solution for each and every problem. Naturally with in the domain of ict-projects it’s the search of a tool and/or an approach with which a hundred percent success rate is guaranteed.

For me that’s kinda weird, as that sounds as something that’s closer to questing for the holy grail or waiting for the number forty-two to be barfed up by a machine imputed with some divine abilities.

To understand what the intensions behind using silver as a weapon are one must first understand what it’s used against and when it appears. In most tales it’s aimed at a supernatural creature with ill intensions. It will surface at night under the guidance of the moon. Early in the story it becomes clear that residents from within the community don’t seem to be able to handle the situation and at the same time what will happen if they don’t manage to slay the menace. The foe doesn’t have to do that much to gets its hands on them so it can either consume them or turn them into such an ugly beast itself. In both cases they’re no longer considered to be part of the realm of the living. The inhabitants don’t seem to be able to throw anything at the evil outsider to stop it, they’re afraid and do not understand what is going on. If they wish to stop the menace an opposing outsider with the right tools is needed.

If we take a few steps back from the story we can see that the key in these stories is that inhabitants are transformed against their will into something that they do not understand and to stop this they need a specialty that they are unaware of.

Now if we take that and put it in relation to ict-projects, then indeed most of these projects are silver bullets. Probably unknowingly and unwillingly but they manage to stop many a wicked transformation. If I look back at my succesrecord I must be truly evil and there rests me one thing to say.